Chiantigiana
Een tijdje geleden hadden we een wijnproeverij bij Jack met als thema ‘Toscana’. Als je een avondje op vakantie wil gaan naar Italië, is dat een aanrader van de bovenste plank. Doen, gewoon doen. Maar goed, de wijnproeverij dus. Verschillende wijnen passeerden de revue waar bij de ene wijn de elegantie de boventoon voerde, bij een andere de verrassing zat in het aroma en weer een andere een complexiteit had waar Freud een hele kluif aan zou hebben. En als we aan Toscane denken, denken we vaak aan de Chianti. Maar sta mij toe om je mee te nemen. Mee te nemen naar de omgeving waarin alle schoonheid, alle pracht van wijnen en landschap tezamen komen. Ik wil je graag meenemen naar de Chianti-route.
De Chiantigiana, de SR 222 Strade del Vino, is niet iets wat je doet. En helemaal niet op een middag. De Chianti-route moet beleefd worden, gevoéld worden. Het is niet alleen de mooiste en meest charmante route van Italië; het is magisch. Het is betoverend als je het ziet, als je het echt in je opneemt. In het moment. Het mooiste is om op een Vespa of in een cabrio deze route te beleven. Om zoveel als mogelijk één te zijn met de omgeving. En neem de tijd. Beloof het me; neem de tijd. Bezoek de dorpjes Greve in Chianti, Panzano in Chianti, Radda in Chianti, Gaiole in Chianti en Castellina in Chianti; stuk voor stuk schilderachtig. Ze ogen wat dromerig maar juist dat past in het geheel. De Chianti-route is een droom, een prachtdroom. Vervolg de rit door het glooiende Toscaanse landschap waar iedere bocht weer een panoramisch beeld laat zien. Duizenden hectares grond, beplant met wijnstokken en olijfbomen, wijnkastelen, lokale wijngaarden, alles nodigt uit. Alles!
Laat ik dan helpen met het maken van wat keuzes want alles is leuk maar levert ook stress op. En dat willen we niet, helemaal niet in Italië. Bij een zeer bijzondere regio horen twee zeer bijzondere wijnhuizen. Wijnhuizen die bekend staan om hun authenticiteit en die geen concessies willen doen qua kwaliteit. Alleen de top telt! Allereerst wijnhuis Cesani alwaar Letizia aan het hoofd staat. Zij is groot voorvechter om de Vernaccia authentiek te houden en met recht. De Sanice is dan hèt voorbeeld dat gedronken moet worden. Een ander wijnhuis, en stiekem mijn favoriet, is wijnhuis Fugnano. In een andere blog heb ik daar veel over verteld maar voor diegenen die mijn gouden tip vergeten zijn: de Legàmi. Signore e signori, noteer de Legàmi. En picture this: ergens tijdens de Chianti-route, een Legàmi, de zon, een landschap om ontroerd van te geraken en verder helemaal niets. Het moment pakken, het moment beleven, het moment proeven. Slenteren door Castellina in Chianti, van alle in Chianti-dorpjes mijn favoriete, om te lunchen in een restaurant (aanrader is het ristorante dat onder de gewelven van het oude viaduct ligt) of een gelato in Radda eten. Gewoon op een muurtje. Dat is hoe de Chianti-route beleefd zou moeten worden.
Ik ben niet helemaal onbevooroordeeld als het om Italië gaat; das waar. Maar voor de Chianti-route gelden andere regels. De Chianti-route is de reden waarom ik, ooit eens, voor Italië ben gevallen. Het pakt je, het raakt je tot in je ziel. Laat het toe en je zult merken dat je wordt geraakt. Ga naar de Chiantigiana om te ervaren, om te voelen hetgeen ik voelde. Toen.
Salute, Mark
Reactie plaatsen
Reacties